کامبیز صبری درباره جدیدترین فعالیت های هنری و نمایشگاهی خود به خبرنگار مهر گفت: جمعه هفته دیگر نمایشگاهی در گالری فرمانفرما برگزار می شود که در واقع یک نمایشگاه گروهی سه نفره است که آثار من در کنار آثار بهروز حشمت و قدرت الله عاقلی به نمایش در می آید.
وی با اشاره به اینکه در این نمایشگاه دو مجسمه و یک چیدمان ارائه می دهد، ادامه داد: موضوع اصلی این نمایشگاه آثار بهروز حشمت و درباره «خانه» در مفهوم عام آن است. در واقع این مفهوم همراه با خودش مفاهیمی چون خانواده، نوستالژی و بحث های مرتبط دیگر مانند مهاجرت را پیش می کشد.
این مجسمه ساز درباره چیدمانی که در این نمایشگاه ارائه می کند نیز بیان کرد: چیدمانی که در این نمایشگاه ارائه می دهم بیشتر مربوط به بازنمایی دقیق یک معماری ایرانی است و رابطه انسانی که در آن برقرار می شود مورد نظرم است؛ البته مهجور بودن این معماری در دنیای معاصر را هم در نظر داشتم.
صبری درباره اهمیت معماری ایرانی در آثارش و توجه بیشتر به این مقوله در آثار اخیرش عنوان کرد: کودکی من در شاهرود گذشت و هر روز که در کودکی از بازار سنتی شاهرود می گذشتم، مسحور آن رواق بازار و گنبدی که در بالای خود یک حفره داشت و نور را به داخل بازار می تاباند، می‌شدم. آن نور با غباری که در فضا وجود داشت یک ستون هایی را در بازار ایجاد می کرد که برایم جذاب بود. ضمن اینکه در اصل من اهل کاشانم و پس از خردسالی که بخشی از آن در این شهر گذشت علاقه من در سال های اخیر به سفر و بازگشت به این شهر بیشتر شده است.
آدم نوستالژیکی هستم
وی ادامه داد: من آدم نوستالژیکی هستم و مدام در جستجوی آن فضایی که در کودکی زیست کرده ام و کسانی که در آن دوران می شناختم، هستم. در واقع به دنبال روزگاری هستم که اضطراب ها کم بود و سر و صدای آدم‌ها و فعالیت مداوم آنها در همین فضا، یک امنیتی با خود به همراه می آورد. در کارهای آینده ام نتیجه مطالعه ام روی کارهای کویری ام را که نتیجه رجعت من به شهر کاشان است بیشتر خواهید دید.
صبری با بیان اینکه بعد از ۲ سال برپا نکردن نمایشگاه انفرادی در تهران به دنیال برپایی نمایشگاهی انفرادی در پاییز امسال در تهران است، گفت: بعد از ۲ سال که با حمایت دیگران خصوصا در خارج از مرزها توانستم برخی نمایشگاه هایم را برپا کنم امسال تصمیم دارم دوباره کارهایم را به هموطنانم نشان دهم.
وی درباره اینکه آیا در کارهای جدیدش شاهد رویکرد جدیدی خواهیم بود، بیان کرد: این تفکر که هنرمند باید کارهایش مدام متفاوت باشد فقط در ایران وجود دارد. شما اگر به سیر کاری هنرمندان مطرح در تاریخ هنر رجوع کنید می بینید که مسیر حرفه ای آنها تغییرات شگفت انگیزی نداشته است مثلا کسی مانند جف کونز همه کارهایش شبیه هم است. هنرمند اگر فرصت کند می تواند یک یا دو خط فکری را در طول حیات حرفه ای اش عمیق تر کند اما اینجا انتظار این است که اگر اصغر فرهادی فیلمساز موفقی است هر فیلمش با فیلم قبلی تفاوت فاحشی داشته باشد.
این مجسمه ساز ادامه داد: کارهای جدید من در ادامه کارهای قبلی ام است و نفی کننده کارهای قبلی ام نیست اما شاید در بخش هایی کارهایم با هم ترکیب شده باشد، مثلا کارهای فلزی ام با تشکچه هایم تلفیق شده است.
وی که چند ماه پیش با دو کار در بی ینال معماری ونیز حضور داشت و این روزها در شورای سیاستگذاری دوسالانه مجسمه سازی و هیات انتخاب آثار این دوسالانه مشغول به فعالیت است درباره دوسالانه مجسمه سازی گفت: در این دوره اتفاقی که افتاده این است که اتفاق آرا و مشارکت و گفتمان بیش از گذشته است. هر چند شاید به کلی نتوانسته باشیم انگیزه های شخصی را کامل کنار بگذاریم اما تعامل خوبی برقرار شده است.
هنرمندان ما باید پا را از مرزها فراتر بگذارند
صبری که در سال ۹۵ در چند نمایشگاه گروهی در خارج حضور داشته و در آرت فر دوبی نیز آثارش توسط گالری خاک ارائه شد درباره حضور هنرمندان ایرانی در فعالیت های نمایشگاهی خارج از کشور بیان کرد: اگر ما سعی کنیم در یک رشته ای آدم‌های موفقی داشته باشیم در آن صورت می توانیم به رشد آن رشته هنری امیدوارم باشیم. سینمای ما اگر رشدی داشته برای این است که کیارستمی را داشته و آثار ما به کن و ونیز رفته و دیده شده است. در مجسمه سازی نیز ما باید آدم های موفق بیشتری داشته باشیم و پا را از مرزها بیرون بگذاریم تا شاهد رشد هنری باشیم.
وی با انتقاد از اینکه در کشور ما هر گاه بودجه کم می آید بخش هنری در ردیف آخر قرار می گیرد، گفت: علیرغم مشکلات و ضعف هایی که از سال ۷۵ تا ۸۵ در کشور وجود داشت اما نقاط قوتی هم بود. سرمایه گذاری در این ۱۰ سال برای هنر بیشتر و بی ینال های جهانی برگزار شد، گالری های حرفه ای به فضای تجسمی اضافه شدند و فعالیت های برون مرزی را شروع کردند.
